Mubaligh Perintis: Bahagian 10 – Sebelas tahun di Gold Coast: Satu pengajaran tentang pengorbanan, ketabahan dan cinta kepada Islam Ahmadiyah

Mubaligh Perintis: Bahagian 10 – Sebelas tahun di Gold Coast: Satu pengajaran tentang pengorbanan, ketabahan dan cinta kepada Islam Ahmadiyah

9 Jun 2023

Kemas Kini Terakhir pada 9 Jun 2023

Siri yang melihat kepada mubaligh perintis dan penganut Jamaat Ahmadiyah Muslim yang mendahulukan iman ke atas dunia.

Awwab Saad Hayat, Al Hakam

Terjemahan oleh Musa Bin Masran

Nazir Ahmad Mubashar Sahib, yang telah memberikan jasa yang tidak ternilai di benua Afrika di bawah bimbingan Hazrat Khalifatul Masih II (ra), kembali ke Qadian pada 7 Januari 1947, selepas menghabiskan lebih 10 tahun di lapangan, berkhidmat sebagai mubaligh.

Disebutkan dalam Silsila-e-Ahmadiyya bahawa Nazir Ahmad Mubashar Sahib memulakan perjalanannya ke Afrika ketika beliau masih muda. Sebelum pemergiannya, beliau telah bertunang dengan Amina Begum Sahiba, anak perempuan sulung Mahmud Ahmad Sahib dari Qadian. Bagaimanapun, perkahwinan mereka tidak berlangsung apabila keperluan untuk waqaf hayat timbul di Gold Coast. Setelah menghadirkan diri, Hazrat Khalifatul Masih II (ra) memilih Nazir Ahmad Mubashar Sahib untuk misi ini, dan beliau segera berangkat ke lapangan.

Sebelas tahun telah berlalu, di mana Nazir Sahib tidak kembali atau meneruskan perkahwinan. Beliau juga tidak membuat permintaan seperti itu untuk beliau kembali. Akhirnya, Markaz sendiri yang memanggilnya kembali. Apabila beliau tiba, rambutnya telah mula menjadi putih, bukti peredaran masa. Akhirnya, selepas 11 tahun, beliau berkahwin pada 16 Februari 1947.

Mengenai jasa, pengorbanan dan cabaran yang dihadapi oleh Nazir Sahib dalam bidang itu, kami mengetahui bahawa semasa Perang Dunia II, beliau berkhidmat sebagai mubaligh pusat tunggal di Gold Coast (sekarang Ghana), menunjukkan dedikasi yang tidak berbelah bahagi terhadap tanggungjawabnya. Selain tugas-tugas pentingnya yang lain, beliau tekun mengembara ke pelbagai lokasi untuk menyebarkan dakwah Islam Ahmadiyah. Pada tahun kewangan 1942-1943 sahaja, beliau telah melawat 338 tempat yang mengagumkan, dan pada tahun 1944-1945, beliau mengembara ke 309 kampung, menyampaikan pelbagai kuliah.

Tambahan pula, kita menemui beberapa siri cabaran yang dihadapi oleh Jamaat ketika Perang Dunia Kedua meletus. Pegawai-pegawai tertentu mula mengatur tindakan menentang Nazir Sahib, menambah kesukaran yang telah dihadapinya. Pada suatu malam, Nazir Sahib bermimpi yang membayangkan musuh menimbulkan masalah kepada Jamaat. Sejurus selepas berkongsi mimpi ini dengan orang-orang di sekelilingnya, polis mengepung rumah misi dan melakukan pencarian menyeluruh. Mereka mendakwa bahawa Nazir Sahib, telah terlibat dalam surat-menyurat dengan Jerman dan peluru disembunyikan di premis itu. Namun, apabila pencarian mereka tidak membuahkan bukti, mereka pergi dalam keadaan malu. Ia kemudiannya mendapati bahawa penguasa dan pesuruhjaya daerah berada di belakang skim ini. Pesuruhjaya daerah itu menghadapi penggantungan, dan walaupun dikembalikan semula, dia meninggal dunia akibat serangan malaria yang membawa maut, yang menyebabkan kematiannya. Penguasa juga menghadapi kesukaran yang ketara selepas itu. Beberapa orang, termasuk isterinya, menyatakan bahawa sejak dia bertindak menentang Misi Ahmadiyah, dia, penguasa, telah dilanda penderitaan.

Diceritakan bahawa Nazir Sahib, setibanya di Gold Coast sebagai pentabligh pada tahun 1937, telah diberkati Allah untuk memberikan perkhidmatan yang besar di rantau ini untuk tempoh yang panjang. Dibimbing oleh arahan Hazrat Khalifatul Masih II (ra), beliau telah diamanahkan dengan tugas melatih Jamaat dan mengajar Al-Qur’an, di antara pelbagai tugas lain. Pada masa itu, Jamaat kekurangan sumber yang mencukupi untuk menampung perbelanjaan dua pentabligh di Gold Coast. Pada mulanya, telah diputuskan bahawa Jamaat Gold Coast akan menanggung perbelanjaan untuk seorang lagi mubaligh. Walau bagaimanapun, selepas ketibaan Nazir Sahib, beliau tidak lama kemudian mendapat tahu bahawa Jamaat Gold Coast tidak mampu menanggung beban kewangan ini.

Selepas pemergian Nazir Sahib, Hazrat Khalifatul Masih II (ra) menasihatinya untuk turut mengkaji perdagangan. Selain tanggungjawabnya yang lain, beliau juga menceburi bidang perdagangan peralatan sukan. Beliau akan meluangkan masanya dari Asar hingga Maghrib duduk di kawasan yang ditetapkan Darul Tabligh, terlibat dalam surat-menyurat perniagaan dan jual beli barang. Usaha perdagangan bersama ini menjana sumber yang banyak, yang membolehkan peruntukan yang sederhana untuk keperluan asasnya.

Harus diingat bahawa selepas ketibaan Nazir Sahib, Nazir Ahmad Ali Sahib telah diserahkan tanggungjawab untuk misi itu dan mengembara ke Sierra Leone pada Oktober 1937. Tidak mahir dalam bahasa Inggeris menimbulkan cabaran tambahan untuk Nazir Sahib. Walaupun begitu, beliau tetap bertanggungjawab di tempat kerja dan juga mengadakan lawatan tabligh.

Kemudian, seluruh negara mengalami krisis kerana sebahagian besar penduduk bergantung kepada tanaman koko, yang dieksport. Syarikat-syarikat pembeli koko Eropah mencapai persetujuan untuk tidak membeli tanaman koko itu. Memandangkan sebahagian besar Jamaat terdiri daripada petani, krisis ini memberi kesan yang mendalam ke atas sumbangan Jamaat dan seterusnya mengekang sumber misi semula. Keadaan yang teruk ini berterusan sehingga akhir tahun 1938.

Dalam masa itu, keadaan kewangan menjadi begitu mencabar sehingga Nazir Sahib mula menggunakan semua keuntungan daripada perdagangannya untuk menyokong belanjawan Jamaat, mengakibatkan pemberhentian perniagaannya. Akibatnya, beliau terpaksa menanggung kesusahan yang teruk, kadang-kadang makan roti dengan garam dan lada sulah selama beberapa minggu atau bergantung kepada makanan tempatan seperti ubi kayu. Keperluan seperti daging adalah terhad semasa keadaan yang mencabar ini. Sementara itu, di Sierra Leone, apabila Nazir Ahmad Ali Sahib mengetahui tentang keadaan ini, walaupun berdepan dengan situasi yang teruk, beliau tanpa mementingkan diri mengatur untuk menghantar separuh daripada elaunnya kepada Nazir Sahib. (Silsila-e-Ahmadiyya, Vol.2, ms. 619-624)

Nazir Sahib memulakan perjalanan pulang dari Ghana pada 14 September 1946 di tengah-tengah krisis kewangan yang teruk. Sebagai tanda perpisahan, perhimpunan besar Ahmadi menawarkan kepadanya lima puluh paun untuk perbelanjaan perjalanannya, yang pada mulanya beliau tolak; namun, kerana desakan dari Jamaat, beliau akhirnya menerima wang itu. Perjalanan pulang adalah sukar, ditandai dengan beberapa cabaran. Selama beberapa hari, terdapat kekurangan air di sepanjang jalan, dan orang ramai membawa senapang sebagai langkah berjaga-jaga. Malangnya, musket Nazir Sahib telah dicuri, menyebabkan beliau kehausan. Nasib baik, sebotol susu di dalam bagasinya terbukti menjadi sumber yang berharga. Perjalanan akan dimulakan pada pukul empat petang dan diteruskan sehingga pukul 10 keesokan harinya, kerana perjalanan semasa panas terik menjadi sukar.

Selepas melalui Togoland, Dhomi, Nigeria, Cameroon, dan Chad, Nazir Sahib akhirnya tiba di Sudan. Dari situ, beliau menaiki kapal yang tiba di Jeddah pada 31 Oktober. Persinggahan pertamanya ialah Mekah, tempat beliau menunaikan haji. Selepas itu, beliau kembali ke Jeddah dan menunggu kapal berlepas. Disebabkan kekangan kewangan, beliau terpaksa menghadkan makanannya kepada sekali sehari.

Kapal itu akhirnya tiba pada 26 Disember; namun, pada awal perjalanan, ribut membadai laut menyebabkan ramai penumpang termasuk Nazir Sahib jatuh sakit. Khabar angin kapal karam semasa ribut tersebar, menambah kebimbangan. Namun begitu, kapal itu akhirnya sampai ke Karachi, mengikut jadual. Dari sana, beliau menaiki kereta api ke Batala dan seterusnya tiba di Qadian pada 7 Januari 1947. Ramai Ahmadi tidak sabar-sabar menanti kedatangannya dan menerimanya dengan mesra. Hazrat Maulvi Syed Sarwar Shah (ra) mengiringinya, mendudukkannya di dalam kereta Huzur (ra), dan mereka pergi ke Dar-ul-Ziafat.

Keesokan harinya, beliau berpeluang bertemu Hazrat Khalifatul Masih II (ra). Semasa pertemuan mereka, beliau menyampaikan wang yang dihadiahkan oleh Jamaat di Ghana. Huzur (ra) dengan berbesar hati mempercayakan jumlah itu kepada Wakil-ut-Tabashir untuk perbelanjaan Jamaat. Pada 13 Januari 1947, satu majlis resepsi telah diadakan oleh Madrasa-e-Ahmadiyya untuk menghormati Maulvi Sahib.

Apabila seseorang melihat sekilas ke dalam kehidupan mubaligh perintis yang luar biasa dan tabah ini, memerhatikan pengorbanan mereka yang mendalam, semangat yang kekal, dan cinta yang tidak berbelah bahagi kepada Islam Ahmadiyah, ia menjadi dorongan yang tidak dapat ditolak untuk berdoa dari lubuk hati seseorang. Semoga Allah menerima pengorbanan mereka.